|
 CİNESANAT
Gül
ve Bülbül
bir gül
goncalıktan kurtulup
açınca yapraklarını
renklenen dünyasında
yeni bir hayattır başlayan
önce kendine çaba harcar
döllenip yeni tohum vermeye
sonra çeyizini düzer
güzelliği ve kokusuyla
naz ettiği bir bülbüle
ardından her şeye
hayat suyu vermeye didinir
insanların aç gözlerine
ve onların çürümüş yüreklerine de
bir bülbül
yanıp tutuşur derler
kırmızı gülün sevgisiyle
türküler gibi yanık okur
aşık olma hevesiyle
bitmez tükenmez bir seranattır
sabah akşam okunan
yorgun düşünce gagalar
bir ayrılık başlar
ertesi sabaha uzanan
bülbül güle aşık olur
yok kimseye zararı
insanlara ninni olur sesi
tabiatın en güzel şiiri
ya insan
kendinden başka kime
neye faydası var
gül
onun bahçesinde açıp dökülür
bülbül sesiyle
hüzünleri dökülür
ama insan
zevk alır sürekli
koparıp dalından bir gülü
en alımlı çağında kırıtırken
ve insan
vururken garip bülbülü
bir taşla zayıf bedeninden
bilmez ki kurtulamayacaktır
bu aşkın o yakıcı bedelinden
A.N.NAZLICAN, Adana-1993.
|
