CİNESANAT
Sen
ve Ben
sen
saçı kara
ufku kara
benzemezsin nedense
kitaplardaki sevdalılara
sevgili diyorlar sana
ama eser yok ruhunda
gerçek sevgiden
nedense
ve ille de
aklın hep
yakmak üzerine çalışır
önce gözleri
sonra yürekleri
ve ardından
ruhları bile
acımadan
bir de cilven var
şanına şan katan oyuncağın
bizde bu kanan yürek varken
bilirim ki daha
ne senaryolar yazarsın sen
ve ben
gözlerinde nem
yüreğinde elem
avuçları göğe dönük
medet bekleyen
ümitlerden
benim gibilere de
kör aşık diyorlar
saflıklar dünyasında gezinen
bir uyurgezer
dank etmiyor kafama
ters köşeden yesem de golleri
kolay değil vazgeçirmek
güzelliklere esir düşmekten
gözlerimi
kim bilir
belki zevk alıyorsun hınzırca
çevrende
pervane gibi dönüşümden
kanmam artık
öğrendim ne dediğini
o alaylar yüklü gülüşünden
bir tükeniş dense de
benimkisine
ve bir kabulleniş çaresizliği
kanma derim hislerine
kalmamış gibi görünse de
güç kaynağı umutlarım
gözlerime ışıklar yollayan ateşini
hissetmez misin ah
titreyen ellerimin
ve nasıl
volkanlar gibi patladığını
görmez misin bilmem
şu yaralı yüreğimin
A.N.NAZLICAN, Adıyaman-1987
|